TOZLANMIŞ ANILAR

 Yalnızım, güzün rüzgârında kaybolan yapraklar kadar, Unutmak ne mümkün, içimde kırık dökük acılar yatar. Bir anlık bırakırım giderler diye, Tozlanmış anılarım, sessizce içeri süzülen bir nehir gibi akar. O kadar yoğundur ki sessizliğim, Bulutları yeryüzüne düşürür. Bir gün gelir de belki beni düşünür, Yağmur yağdırmaya başlarlar. Daha güzün açtığı savaş bitmemişken Kışı beklemeyemeyen anılar, taze acılarımı Birer birer soğutmaya, yavaşça dondurmaya başlarlar.