Yalnızlığımın Kapısı

Yaprak yığınlarının içinde kaybolmuş bir yalnızlık benimki,
Altın bir Güneş hücum etmekte unutulmuşluğuma,
Yalnızlığımın kapısı aralansa, kaçabilsem;
Belki o vakit akar yeni anılar, sonrasında sel;
Bilseydi bulutlar içimdeki fırtınayı,
Küçük düşürürdü bu sessizliğim, bulutları;
Kışı beklemek, verse de acı yüreğime;
Yalnızlığım benimle, sığınağım yine.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sonbaharın Beklediği

    Sonbaharın yalnızlığı başlar, sararmış yapraklarda;  Hücum eder unutulmaya, altın sarısı yapraklar da;   Baharın kapılarına kaçmak başlar, kışın Aralık'ında;  Anılar, acılar sonrası akan gözyaşlarında;  Sessizlik, ağlayan bulutların yağan gözyaşlarında;  Acılar, kışı bekleyen sonbaharın yağmurlarında...
Devamı

Yaprak

Yalnızlık kokardı yapraklar, kaybolan yıllarımı anımsayınca; Hücum ederdi anılar, altınlar ışıldayınca; Aralıktı kapılar, sanki kaç der gibi ama kaçmadım; Anılar gözümün önünden aktı, sonrasını unutmadım; Sessizlik düştü içime, bulutların altında durdum; Ben bekledim ama acılar kışı beklemedi, sonunda kendimi vurdum.
Devamı

Yalnızlığım

Yalnızlığım kaybolmuş yapraklar arasında, Duygularım arıyor seni ama nafile, aklım biliyor gittiğini. Anlamalıydım, sen kapıyı çarpıp gitmeden önce. Bitmişti aşkın. Kendime geleyim dedim, izin vermedi anılar. Buluttan ilk kar tanesi düştüğünde geleceğim demiştin bana. Kışı bekliyoruz, ben ve yanıma kalan acılar.
Devamı